Thuir 95 km en Figueres 70 km

Ik heb m'n plannen voor de komende dagen aangepast. Na 1400 km heb ik toch wel weer recht op een rustdag lijkt me (?) ik loop immers ook al ruim voor op mijn tijdschema. Met dank aan met name de eerste week.

Het valt op dat ik dagelijks meer kilometers afleg dan vorig jaar en merk ik bij mezelf dat ik me meer druk op leg om voort te gaan. Wellicht te veel. Alle reden dus om zaterdag rustig naar Figueres de rijden en om zondag alle tijd te nemen voor het theater museum Dali. Wat foto's en video's op deze site te zetten en om verder te relaxen.

Richting Thuir, ging het fietsen me relatief gemakkelijk af. Enkele tientallen kilometers gingen over een vrij vlak fietspad. Later op de dag draaide zoals altijd de wind weer zodanig dat ik er recht tegenin moest boksen en werd ik toch wel weer over diverse heuveltjes gestuurd.

's Middags wordt het ook al vrij snel warm en maakt dat het fietsen er niet fijner op. Ik zag dat het de komende week in Toledo al 40 graden zal worden. Het is dan mijn bedoeling om elke dag redelijk vroeg op de fiets te stappen om dan vervolgens begin van de middag op m'n overnachtingsadres te zijn.

We zullen wel zien.

Daarbij bedenk ik me ook dat een spartaans optreden tegen het lichaam eigenlijk wel een voorwaarde schijnt te zijn om tot intellectuele prestaties te komen. Dus die zouden dan toch ook wel weer mooi meegenomen zijn ... die intellectuele prestaties.

In Thuir heb ik in een oude boerenhoeve aan de rand van het stadje geslapen. Gegeten in een grote schuur. De slaapkamer had een stoer balkenplafond, plavuizen en een tapijtje voor onder m'n voeten als ik 's ochtends mijn bed zou uitstappen.

De hoeve en bijbehorend restaurant werden volgens mij gerund door een hechte familie. Vader en moeder in de keuken, de kinderen in de bediening. Het eten was voortreffelijk.

Onderweg naar deze boerenhoeve heb ik nog wel weer bijna de hulp van mijn toetertje moeten inroepen. Een iets oudere man was er kennelijk op uitgestuurd om twee honden even uit te laten. Hij kon ze nauwelijks de baas, ze zagen er behoorlijk gespierd uit. Als een waterskiër gleed hij achter ze aan ... Op zo'n soort spartaans optreden zat ik natuurlijk niet te wachten en gelukkig bleek dat ik sneller kon fietsen dan dat het oude mannetje kon skiën.

Onderweg naar Figueres was het 's ochtends om 10 uur al 28 graden. Gelukkig hoefde ik vandaag niet zo ver. Er moest wel weer behoorlijk geklommen worden, maar gelukkig heb ik nu de Pyreneeën en de uitlopers daarvan achter me gelaten. Niet dat ik echt door de bergen gefietst heb hoor, daar werd ik heel mooi om heen geleid.

Op zoek naar de Spanjaarden en het Spaanse levensgevoel.

Ik zal proberen om m'n clichébeelden van Spanje, flamencodansen, stierenvechten, tapasbars en paasprocessies, opzij te zetten. Ik zal me geheel open stellen voor nieuwe indrukken.

Als reisgidsen een bepaalde plek aanprijzen denk ik in eerste instantie dat ik daar liever bij wegblijf dan dat ik er naar toe moet. In de wetenschap dat we er niet snel zullen terugkomen voelen we ons toch vaak verplicht om maar te gaan kijken.

In de gidsen staat dan nog niet "en er moet iets mis zijn met de reiziger die het daar niet mee eens is"

Morgen ga ik echter op geheel eigen initiatief naar het zogenaamde Theater museum Dali.

Ik ben benieuwd naar de fantasie en de grillen van deze grote surrealist.

En is het niet zo dat de mooiste reizen eigenlijk alleen in je verbeelding ontstaan ?

Nos vernos manana, JW

(volgens vertaal app)