Klaar voor de start

Een jonge vrouw met een door haarlak opgestuwd kapsel kijkt me vriendelijk aan als ze mij m’n bestelde cappuccino aanreikt. Het is nog erg vroeg en ik ben vandaag waarschijnlijk haar eerste klant. Schiphol is om half vijf in de ochtend nog vrijwel uitgestorven.

De koffie doet me goed.

Afscheid nemen van mijn gezin zorgt er altijd al voor dat ik meteen heimwee krijg, zelfs al voor dat ik weg ben. Vandaag in hevige mate door het idee dat ik deze keer toch wel erg lang van iedereen weg zal zijn, maar liefst 40 dagen. 

Ik moet er dan ook maar niet al te lang bij stil staan.

Inmiddels ben ik aangekomen in Irun, mijn startplaats, en heb ik zojuist gelezen dat het reisadvies voor geheel Spanje de code oranje heeft gekregen. Wat te doen weet ik nog even niet. Morgen eerst maar eens even het reisbureau bellen lijkt me.

De corona adviezen had ik me natuurlijk al goed ingeprent; afstandsregels, electronisch betalen, handgel, vaak je handen wassen etc..

Juist nu wilde ik eigenlijk wel op reis, dan behoor ik later immers tot de pioniers van het nieuwe pelgrimeren.

Ik heb zojuist de eerste stempel in mijn ‘credencial del peregrino’ laten zetten. Het is een stempel van het hotel waar ik nu verblijf.

Als ik straks onderweg ben dien ik dagelijks twee stempels te laten zetten. Die kan ik krijgen bij kerken, kloosters en hotels waar ik doorheen ga. Zodoende kan mijn afgelegde route bij aankomst in Santiago worden gecontroleerd en krijg ik een Compostela. Dit is een kerkelijk document dat bevestigd dat ik naar Santiago ben gekomen om eer te bewijzen aan de apostel Jakobus de Meerdere en dat ik aan alle daaraan verbonden verplichtingen heb voldaan. Het bewijs dat mijn pelgrimstocht volbracht is.

Zover zijn we echter nog lang niet. 

Al zal het met een klein hartje zijn, morgen wil ik het liefst wel beginnen aan m’n tocht. Ik heb er immers intens naar toegeleefd, er voor getraind en er een aantal zaken voor opzij gezet. 

Maar verstand zal hier moeten prevaleren. 

Ik zou moeten genieten van dit moment, maar dat is nog niet echt het geval. Voor de eerste meter gelopen is, slaat de twijfel al toe.

Eerst maar eens gaan eten, een glaasje wijn en daarna slaapjes doen. De morgenstond heeft immers wijsheid in de mond.

Tot morgen !