Mijn weg naar Santiago de Compostela

Mijn nieuwsgierige aard en de behoefte aan avontuur blijven aan me trekken. Het coronavirus heeft ons leven verstilt en de afgelopen tijd nagenoeg plat gelegd. Ik zelf verzet me er tegen dat het een zomer blijft van uitgestelde dromen. 

Aanvankelijk had ik een tocht op de fiets dwars door de Verenigde Staten voorbereid en flink aan mijn conditie gewerkt. De afgelopen winter leefde ik dan ook als een teruggetrokken kluizenaar om alleen bezig te kunnen zijn met afstanden en tijden. Ik zat gestroomlijnd op m’n fiets en had een mooie fietsstijl ontwikkeld.

Maar dat heeft dus weinig zin gehad. De VS is dankzij corona verboden terrein voor me geworden.

Santiago de Compostela trekt al enige tijd aan me en dit jaar ga ik daar aan toegeven. Het wordt, als ik dat tenminste volhoud, een tocht van circa 800 km te voet. Ik begin in noord oost Spanje op de grens met Frankrijk en trek dan naar het westen. Tot de overheid vorig weekend een groot deel van mijn voorgenomen tocht tot zogenaamd oranje gebied verklaarde, zou ik de zgn. Camino Frances volgen, maar die heb ik de afgelopen week in allerijl kunnen aanpassen. Ik kan net naast het oranje gebied beginnen om vandaar uit bovenlangs naar het westen te gaan. Zie de hierbij gevoegde kaartjes.

Ik loop straks door de Spaanse historie, door middeleeuwse plaatsjes en liefelijke landschappen, over dunbevolkt platteland.

Voor mij gaat het daarbij zoals gezegd toch niet alleen om het avontuur, maar zeker ook om het sportieve, de romantiek en het spirituele. Het zal weer uitdagend en confronterend voor me worden, dat weet ik nu al.

Het is een bijzondere onderneming, zo’n pelgrimstocht. Naar Compostela trekken doe je in essentie alleen, het is een confrontatie met jezelf, met je eigen bestaan.

Met jullie deel ik dan ook mijn momenten van euforie en geluk, en waarschijnlijk ook mijn momenten van tegenslag en eenzaamheid.

Morgenochtend vertrek ik al vroeg. Je meenemen achter op mijn fiets gaat deze keer niet, maar je kunt me door middel van deze kroniek altijd volgen en mij natuurlijk met bemoedigende woorden ondersteunen.

Start en finish zijn overigens niet van belang. Dat zijn begrippen uit een andere wereld. Het gaat om de weg, om het gevoel onderweg te zijn.

Nog eens terugkijken naar mijn vorige reizen? zie hier linksboven onder ‘Op weg naar Santiago’.