Een midzomernachtsdroom

Misschien heb je wel gelijk en is deze uitspatting voor mij inderdaad een laatste poging om mijn jeugd nog even te behouden..

De afgelopen maanden heb ik mijn lichaam weer behoorlijk getraind, mijn eten aan- en afgepast, vieze en geweldig zoete energiedrankjes en gelletjes naar binnen gewerkt, medische onderzoeken, krachttraining, duurtraining, hoogtestages ….. de lijst is oneindig. Ik heb er echt alles voor over gehad om straks weer fris en monter verslag te gaan uitbrengen. Ik heb deze keer dan ook weer niets aan het toeval over gelaten. Aan mijn lichamelijke conditie zal het niet liggen.

Ik stap weer op de fiets en ga de wijde wereld weer in.

Het idee voor de reis begon deze keer met een beetje googlen op mijn computer, en met een beetje wegdromen.

Wat het uiteindelijk geworden is klinkt misschien niet zo exotisch, maar is naar mijn idee wel leuk en spannend. Wat aanvankelijk begon als een tocht langs een groot aantal Hanze steden groeide al snel uit tot een reis door Duitsland, Polen, stukje Rusland, de Baltische staten en Finland. En dan niet alleen door het zuiden van Finland, maar is het ook mijn streven om verder door te fietsen naar Rovaniemi in Lapland, even de noordpoolcirkel over om dan weer met de trein en boot terug te komen in Lübeck..

Zoals iedereen van mijn leeftijd ben ik in mijn jeugd sterk beïnvloed door het westerse denken. Informatie over de landen in het oosten was over het algemeen negatief. Daar kwam immers onze vijand vandaan. De landen waar ik doorheen fiets zijn tot begin jaren '90 bezet geweest door Rusland en zijn op dit moment alle lid van de EU, behalve het kleine stukje Rusland dan. Polen is naar mijn idee nog steeds grijs en grauw en schijnt er nauwelijks de zon en wat weet ik eigenlijk van de Baltische staten?

Het is goed om iets te weten over de zeden en gewoonten van andere volken. In hoeverre ik daar daadwerkelijk iets over te weten kom is op dit moment nog de vraag, maar ik ben er wel benieuwd naar.

In dit blog zal ik de komende weken weer verslag doen van mijn indrukken, mijn gevoel, mijn ergernissen, fascinatie en verwondering. De route heb ik nog nauwelijks gepland, ik hou van verrassingen. Dat maakt het spannend. Bij een goed voorbereide reis gebeurt er immers nauwelijks iets onverwachts en is er nauwelijks ruimte voor avontuur.

Voor mij voelt het nu al weer als springen in het diepe. Dit is de aanloop en vrijdag laat ik me vallen en hoop ik maar dat ik goed terecht kom. Ik vertrek vanuit Lübeck voor mijn eerste etappe naar Rostock. Vervolgens door Polen waar ik op 10 juni de grens over ga met Rusland. Deze datum heb ik al moeten laten vastleggen gezien het benodigde visum. De globale route heb ik aangegeven op routekaartje op dit blog (rechtsboven onder 'kaart').

Voor degene die nog eens wil terugkijken naar mijn vorige reizen naar Rome en Sevilla wijs ik er nog even op dat je kunt klikken op 'Noordwaarts' linksboven op deze pagina. 

Gedeeltelijk vorm ik zelf ook nu weer de stof voor dit blog en vraag ik me eigenlijk wel een beetje af of je je tijd niet verdoet met het volgen van mij, maar de keuze is natuurlijk aan jezelf.

Vanuit mijn kant zal ik proberen om me over mijn social-media weerzin heen te zetten door schaamteloos te berichten over mijn heldendaden. Ook zal ik mijn gêne voor jullie weer opzij zetten, want ook ik heb een sterk verlangen naar duimpjes en hartjes.

Graag neem ik je dan ook weer mee op reis. Trek met mij mee, ik heb wel behoefte aan goed gezelschap.

Tot vrijdag !