Tallinn

Twijfel is het begin van alle wijsheid.

Terwijl ik het gordijn opentrek kijk ik aan tegen een ontmoedigende mist, of is het een lichte motregen? zal dat de gehele dag zo blijven? de voorspellingen beloven geen beterschap.

Ik sta al vroeg op het centrale plein, samen met de andere eerste toeristen. De meesten zijn er ook al vroeg bij, druk fotograferend.

Een gezin poseert er al uitgebreid voor een foto. Voor meerdere foto's, beter gezegd. Ze staan op een mooie plek. Daar wordt denk ik iedere minuut wel een foto gemaakt. Het gaat de fotograaf dan niet meer om de gebouwen en de geveltjes, deze dienen slechts als achtergrond decor, het gaat om het portret van henzelf of de gefotografeerde. Af en toe zie ik ook nog een lange metalen stok waaraan een mobieltje bevestigd is. Al die portretten komen zo meteen online ... kijk mij hier nu, hoe leuk ik het wel niet heb. Ik, hier, nu, leuk!

En ik doe daar nu ook een beetje aan mee, voor even ..

Wanneer het water mijn nek in dreigt te lopen, zoek ik een terrasje op. Nog net op tijd.

Hier zit ik voorlopig goed; wandelschoenen, doorzichtige poncho's en felkleurige regenjasjes trekken aan mijn oog voorbij. Een in lokale middeleeuwse kledij gestoken gids gaat een groepje voor, op de stok in zijn hand prijkt een soort pluche Wickie de Viking.

Het besef van tijd vergaat me en ik bestel nog maar een koffie met taart voordat ik weer naar het hotel terugloop om daar mijn verslag van de afgelopen dagen online te zetten..

'Heeft u al een keuze kunnen maken, meneer?' vraagt de waardin mij op uiterst vriendelijke toon. Ik ben vanavond voor de Authentic Medieval Experience gegaan, waar ik onder andere de keuze heb uit kaneelbier, wilde eend met saffraan, vlees van een wild zwijn, een elandensoepje ... Ik zit in Olde Hansa, een van de oudste locaties van Tallinn die dateert uit circa 1370. Het personeel is gekleed in authentieke middeleeuwse kleding, volgens hun eigen folder althans, en speciaal opgeleid.

Ikzelf heb veel genoegen beleefd aan mijn 'boarmeat' vergezeld met honingbier.  

Wanneer de waardin me dan op het eind van de avond vraagt hoe ik wens te betalen, met the magic card of met gold, is mijn avond compleet.

Daar in de Olde Hansa, op de grens tussen heden en verleden, is mijn twijfel echter omgeslagen in wijsheid ... ik ga mijn fietstoute verleggen. Ik fiets immers voor mijn plezier. Van de naaldbomen heb ik er nu wel genoeg gezien en op de weg voel ik me niet echt veilig. Na Helsinki ga ik met de boot naar Travemünde en fiets van daaruit naar huis. Aangezien dat niet in een rechte lijn zal zijn, betreft het dan nog zo'n 500 a 600 kilometer en ben ik in totaal vier weken onderweg geweest.

Zo, nu eerst maar eens naar Helsinki, de hoofdstad van het dit jaar meest gelukkige land ter wereld.