Las Terrazas en Soroa

Nieuwsgierig blijven en daar risico's voor durven lopen. Dat is belangrijk. Je hebt vaker spijt van de risico's die je niet genomen hebt, door bang te zijn, door uit te stellen, dan van de risico's die je wel genomen hebt.

Dus laat ik nu dan maar meteen met de deur in huis vallen, het was gisteren op de fiets een lange polonaise van ellende en het werd maar niet minder. 

Na de avond ervoor nog van de geweldige zonsondergang in Baracoa te hebben genoten was het gisterochtend tijd om afscheid van mijn casa te nemen, en van Juanita. Zij was uiterst vriendelijk geweest en had met het eten haar uiterste best gedaan. 

Het zijn natuurlijk geweldige bijverdiensten; de casa kostte mij 30 euro en 10 euro voor ontbijt en diner. Dat is een ruim maandsalaris.

Overigens is het met mijn Spaans die avond nog niet erg opgeschoten. Van de verdere ontwikkelingen hou ik jullie vanzelfsprekend op de hoogte.

Na elkaar hartelijk te hebben bedankt ben ik vol goede moed weer op de fiets gestapt. Wat oorspronkelijk een tochtje van zo'n 70 km zou worden, bleek door de omweg die ik genomen had aanmerkelijk langer te zijn. 's Ochtends om kwart voor negen vertrokken, kwam ik tegen half 6 aan in het hotel. Aan bewegwijzering wordt weinig aandacht besteed. Ook had ik zelf beter moeten opletten. 

Een stukje omrijden in heuvelachtig terrein valt nog niet altijd mee!

In Las Terrazas heb ik mijn bivak opgeslagen in een eco-hotel, in een ecogemeenschap. Het gebied staat bekend om haar vele soorten vogels, een oude koffieplantage en allerlei andersoortig enerverends. 

Ik was echter helemaal uitgepierd !

Het was een mooi hotel, met ook hier weer uiterst vriendelijk personeel. Mijn fiets kon ik bij de 24-uurs bewaking achterlaten. Ik dacht er goed aan te doen om ze daar maar meteen een fooi te geven en 'pas goed op mijn fiets', als boodschap mee te geven.

Ik had echt geen fut meer om nog een stukkie te schrijven en ben 's avond in de bar een glaasje gaan drinken. Het restaurant was vol en in de bar zat nog een enkele verdwaalde Belg. Nee, in Cuba ben ik nog geen bus met Japanners tegengekomen. 

Ongerust werd ik toen ik de 24-uurs bewakers opgetogen zag binnenkomen, rechtstreeks naar de bar om daar meteen iets te bestellen, waarschijnlijk van mijn fooi. Hoe zou het toch met mijn fiets zijn??

Onderweg naar Soroa werden de heuvels er vandaag niet vriendelijker op. Maar genoeg daarover! 

In een mooie groene omgeving ben ik, boven op een heuvel, in een hotelletje neergestreken.

Morgen wordt het een lange dag, naar Pinar del Rio. De hoofdstad van de gelijknamige provincie (denk ik). Dan kom ik midden tussen de tabaksplantages.

En dan nu: a glass of wine every day, keeps the doctor away ... en dat geldt volgens mij ook voor een glaasje bier. Proost en tot morgen!