Naar Bahia Honda

Ob portum veniens. Ja, ik nader de haven.

Mijn gastheer van vandaag in La Palma zit er wat onhandig bij, een beetje in elkaar gedoken, nerveus aan een sigaretje trekkend. Op de fiets en in een glimmend shirt met 'Fly Emirates' heeft hij mij vanmiddag van de straat geplukt en in zijn casa gelokt. Ik geloof niet dat hij in zijn leven veel verder weg geweest is dan Havana. Vliegen zal wel nooit aan de orde geweest zijn.

Van een babbeltje komt vanavond niet zo veel. Zoals vaker deze week komt dan op een gegeven moment de achtergrondmuziek steeds meer naar de voorgrond en gaat die het gesprek overheersen. Ik eet maar snel door en staar een beetje naar de hond die een paar meter verderop ligt. Nu slaapt hij, vol overgave en dat is te horen. Vanmiddag nog verwelkomde hij mij op zijn achterpoten. Gelukkig voor mij werd hij door zijn baasje aan riem en halsband tegen gehouden. Hij had me duidelijk willen aanvliegen en leek de riem wel stuk te scheuren.

Richting Havana kom ik al weer iets meer mensen tegen. De meeste zijn een soort toeschouwers die die vreemd uitziende man vriendelijk groeten, af en toe komt een paardje voorbij, maar vooral kom ik mezelf tegen. Had de spiegel gisteren al verontrustend nieuws voor me, vandaag werd daar nog een schepje bovenop gedaan, mijn telefoon kende mij ook al niet meer, de toegang werd me geweigerd.

Het zijn dan ook lange dagen voor me geweest. Gemiddeld zat ik van van 8 of 9 uur 's ochtends tot een uur of 4 's middags op de fiets. Onderweg was er weinig verpozing. De casa van de afgelopen dagen waren goed, over het algemeen. Hoewel niet altijd even lekker was er geweldig voor me gekookt met aandacht voor de gast. Een enkele keer was ik echter gedwongen om zonder ontbijt op pad te gaan. Water, cola en fruitellas dienden me dan op de been te houden.

Voor de rest heb ik nu eigenlijk niet zo heel veel te melden. Ik heb geen grote pech gehad en dat is al geluk genoeg.

Tot morgen !