Virton 100 km

Givet, waar ik gisteren was, is een vooruitgeschoven punt van Frankrijk. Vanochtend reed ik vrijwel meteen België al weer in, Belgisch Luxemburg, wat het hart van de Ardennen schijnt te zijn. Nu ben ik misschien wel wat verwend, maar fietsen door de Ardennen is aan mij niet zo besteed. Het was weer de gehele dag stijgen en dalen met weliswaar mooi weer, maar wel met de wind precies recht tegen. Wanneer ik beneden aankwam, zag ik dat er enkele honderden meters verderop alweer een heuvel aan zat te komen. Ook hierbij gold het oude adagium dat elk bereikt doel al weer het begin vormt van een nieuwe tocht. Al zat ik daar vandaag niet zo op te wachten. 

Zelfs de gedachte aan verkoeling was al vermoeiend.

In mijn overmoedigheid ben ik ook te ver doorgefietst, dat is wel duidelijk. Was mijn ego misschien te groot?

Ik ontzie mezelf niet en op het einde van zo'n dag voel ik me eigenlijk toch wel weer zeer voldaan.

 Ik hou me daarbij dan ook vast aan de woorden van de Nederlandse psycholoog Ap Dijksterhuis die zegt dat we creatiever worden als we naar buiten gaan. We dienen volgens hem te reizen, hoe verder hoe beter. Reizen zouden ons bevrijden van onze dagelijkse ballast en stress en, daar komt ie, biedt aldus ruimte tot persoonlijke groei!! Hoe langer en verder je van huis bent, hoe beter het wordt.

Maar ja, reizen hoef je natuurlijk niet op de fiets te doen, zeker niet in de Vlaamse Ardennen waar, als je het goed beschouwt, het ene dorpje nog troostelozer is dan het andere.

Salut en tot morgen, JW