Hurwenen

En, was het bevallen, jouw fietstocht naar Rome? was een vraag die me het afgelopen jaar vaak gesteld is. 'Geweldig" antwoordde ik dan steevast en voegde daar dan meteen aan toe dat ik het volgende jaar nog wel weer zo'n tocht zou willen maken.

Met die laatste toevoeging probeerde ik dan duidelijk te maken dat ik het wel geweldig naar mijn zin moet hebben gehad, anders zou ik immers niet weer op de fiets stappen.

Als ik nu weer op mijn blog van vorig jaar terugkijk was het natuurlijk niet alle dagen even geweldig. Eerlijk gezegd was het elke dag wel weer om de een of andere reden 'gedoe'; was ik de weg kwijt, was het hotel gesloten, was ik weer verkeerd gereden, was het onverwacht heuvelachtig etc. Maar eenmaal 's avonds aangekomen en uiteindelijk in Rome overheerste bij mij een zeer tevreden en gelukzalig gevoel. Nu nog steeds, wat dat betreft.

Komende donderdag vertrek ik weer naar het zuiden, naar Sevilla in Spanje. Dat zal een tocht van zo'n 3000 km worden. Eerst door de Belgische Ardennen en Frankrijk om dan bij Barcelona met de trein de oversteek naar Toledo te maken. Althans dat ga ik proberen. Vervolgens zwerf ik dan in navolging van de edelman Don Quijote  door Castille-La Mancha om daarna de route richting Sevilla weer op te pikken.

Zoals ik de vorige keer al geschreven heb, wordt een reis nooit helemaal dat wat je er van verwacht. Ik heb me dan ook voorgenomen om er nog geen specifieke verwachtingen van te hebben. Wel heb ik het idee dat ik in België en Frankrijk door arme en verlaten dorpjes kom, en dat ook in Spanje de urbanisatie, de trek van de mensen van het platteland naar de steden, behoorlijk toegeslagen zal hebben. Dat kan op zich natuurlijk ook wel weer interessant zijn.

In La Mancha wordt het voor mij sowieso een nogal eenzaam avontuur; per km2 wonen er net zoveel mensen als in Lapland, zo'n 6 stuks.

Het parcours is dit keer een stuk langer en heuvel- en bergachtiger. En hoewel ik me dit keer beter voorbereid heb, moet ik toch vrij jammerlijk constateren dat mijn fysieke conditie daar geen gelijke opgaande tred mee gehouden heeft. Dus dat wordt nog wat!

Op social media lijkt het wel alsof bijna iedereen de gehele dag met zichzelf bezig is. Om zichzelf mooi en op zijn voordeligst te tonen.

Ik ben daar zelf helemaal niet mee bezig. Sowieso hou ik er helemaal niet van om in de schijnwerpers te staan, maar vind ik het nu wel leuk om verslag van mijn reis te doen. Ook heb ik het idee dat ik door het bijhouden van dit blog de dagen bewuster meemaak. Wellicht let ik dan iets beter op, kijk meer om me heen en probeer enkele gedachten tot 's avonds beter vast te houden.

Ook en vooral kijk ik uit naar jullie reacties. Schroom niet! Ze zijn vaak erg leuk en zijn een stimulans voor mij, zeker op momenten dat het mij niet al te gemakkelijk afgaat.

Zoals gezegd, het is fijn om jullie verslag te doen van de route, het landschap, mijn belevenissen en de gedachten die onderweg bij me opkomen. Ik vermoed dat de verslagen ook wel weer gepaard zullen gaan met relativering en met enige zelfspot. Daar nodigt de route waarschijnlijk wel toe uit.

Dus pak er de komende weken af en toe maar eens een kopje koffie of een ander drankje bij en ga dan rustig zitten om mijn verslag te lezen. Zo vaak reis je immers niet met me mee.

Tot donderdag vanuit Leuven.

Groeten van Jan Willem