Naar Harlingen en Dokkum

Ik probeer de kranten door te worstelen. Was ik maar niet zo nieuwsgierig.

Op de achtergrond klinkt Led Zeppelin met ‘A stairway to heaven’ ... ik zit nu lekker onderuit in Dokkum.

Wat men wel zegt, het was een barre tocht. De afgelopen twee dagen de straffe wind pal tegen. Maar er was ook veel dat die tocht goed maakte.

Gisteren lonkte de scheve toren van Hindeloopen mij al vanuit de verte toe. Schilderachtig Hindeloopen, smalle steegjes, watertjes die er doorheen lopen, knotwilgen in het gelid, kleine vissershuisjes.

Ook voor van Lennep zag Hindeloopen er van afstand mooi uit, maar van dichtbij viel het toch tegen. ‘Twee straten verder waren wij er al doorheen, en hadden we nog geen levend wezen gezien behalve een haan en een hond’.

Van Lennep was met name benieuwd naar de plaatselijke vrouwen, die uitzonderlijk gekleed zouden zijn. Hij had er echter geen enkele ontmoet. De kennismaking en vrijerij gebeurde in die tijd overigens door haar koek en likeur te sturen. Als het meisje die aanneemt, geeft ze haar goedkeuring.

Aangezien ook ik er heel snel doorheen fietste heb ik nog een  klein kijkje in het 1e schaatsmuseum van Nederland gedaan.

Je hebt hier niet alleen de 11-steden tocht op de schaats, maar ook zijn er allerlei alternatieven. Zo gauw als het zonnetje zijn gezicht laat zien is daar een Elfstedentocht voor klassieke auto’s, een Elfsteden-vijfdaagse voor wandelaars. Al fietsend, skatend, voor paard en wagen, inclusief overnachten en stempelkaart. Hardlopen, snelwandelen, steppen, zeilen, kanoën of surfen, zwemmen. En natuurlijk ook een kroegen-Elfstedentocht.

Ik heb het idee dat met name niet-Friezen op deze evenementen afkomen. Friezen bekwamen zich met name in sporten die nergens anders worden beoefend worden, zoals kaatsen en fierljeppen ..

De Zuiderzee was vroeger niet tegen te houden, men woonde op terpen. Pas veel later werden er dijken aangelegd. Dat besef ik wanneer ik hier door de polders en over de hoge zeedijk fiets. Dat gezwoeg van mij valt in het niet met het gevecht dat de Friezen hier al jaren met de zee voeren. 

Dan krijg ik vanochtend  Franeker in beeld. Dat moet vroeger een statige stad zijn geweest, maar ook hier is het inwoneraantal behoorlijk gekrompen en lijkt het zich op het toerisme gestort te hebben. 

Van Lennep ging op bezoek bij Eise Eisinga, de schepper van het Planetarium. Van Lennep schreef nogal laatdunkend over hem. Eisinga liet later weten dat hij van Lennep en zijn vriend van Hogendorp nogal betweterig en arrogant had gevonden.

Het Planetarium hoefde ik niet te zien, hoewel het een van de wonderen van Nederland schijnt te zijn. Het is een model van ons zonnestelsel. Gemaakt in de woonkamer van Eisinga. 

Het erachter liggende verhaal vind ik echter wel leuk. In 1774 voorspelde een Friese predikant het einde der tijden. Op 8 mei zou er een bijzondere stand van de planeten plaatshebben: Mercurius, Venus, Mars, Jupiter en onze maan zouden op de ochtend van die dag zo dicht bij elkaar komen dat ze op elkaar zouden botsen. De aarde zou uit haar baan raken en verbranden in de zon. Met het nabootsen van de bewegingen van de planeten wilde Eisinga de onrust die bij de bevolking was ontstaan, weg nemen. Maar eerst diende hij zijn vrouw er nog van te overtuigen dat daarvoor de woonkamer in gebruik diende te worden genomen ..

In Leeuwarden heb ik geluncht in een gelegenheid waar verstandelijk uitgedaagden voor de bediening zorgden. Zelden bleek geduld zo’n schone zaak. Maar het werd beloond, de thee werd slechts twee keer omgestoten (ik had koffie besteld).

Dit is natuurlijk een beetje flauw, maar ik moet bekennen, het wordt al weer wat later en Pussycat schalt inmiddels uit de speakers. Tijd om te gaan.

Tot donderdag !