21 Verona - Lendinara 105 km

6 juli 2016 - Lendinara, Italië

Vanochtend eerst maar eens even rustig aan gedaan, het was gisteren nogal laat geworden. De opera was pas na twaalven afgelopen en daarna was het nog een eindje naar het hotel. En daar ... en dan ... zijn daar al die emoties die door La Traviata bij mij waren opgeroepen. Hoe moest ik daar nu mee omgaan, zo alleen in mijn hotelkamertje? ik kon niet meteen slaap vatten.

Maar dat is niet serieus hoor, ik heb gisteravond genoten, ook overdag en sowieso van heel Verona.

Zoals ik al had aangekondigd ben ik bij Giulietta langs geweest, zowel bij haar huis en het befaamde balkon, als bij haar begraafplaats. Waar ze volgens mij echter niet (meer) ligt. Zie foto's. Haar graftombe is leeg.

Op de terugweg nog langs de Arena gelopen om de tekstuitgave van La Traviata al vast te kopen. Een goede voorbereiding is immers het halve werk. Zowel in het Italiaans, Duits, Engels als in het Spaans zou ik hebben kunnen meezingen. Ik wist al dat het in mijn geval tot meelezen beperkt zou blijven.

Ik trof nog een verdwaalde gladiator aan die zichzelf aanbood om met mij op de foto te willen. Ja, wie wil dat niet denk ik eerst nog. Maar dan blijkt dat ie er geld voor wil hebben. Mooi niet. Wat dacht je, ben je bij het Colosseum in Rome weggestuurd en dan hier in Verona proberen een simpele Nederlander maar wat geld af te troggelen.

Zoals in het verhaal/toneelstuk van Romeo en Julia sprake is van een tot mislukking gedoemde liefde, omdat van beide kanten de familie zich zou verzetten, is er bij La Traviata sprake van een liefde tussen Violetta, een courtisane, en Alfredo uit de bourgeoisie. De vader van Alfredo maakt aanvankelijk problemen, maar krijgt later spijt. Te laat, want het in de eerste acte aanwezige verkoudheidje bij Violetta heeft zich inmiddels verder ontwikkeld tot tbc/longontsteking. Als ze gedwongen is om afscheid van Alfredo te nemen en er nog eens liefdesverdriet bij komt, is haar dat uiteindelijk fataal.

Erg naturalistisch allemaal.

Op zich is het natuurlijk een mager verhaaltje waar emoties sterk uitvergroot worden. De muziek krijgt daardoor juist volop de ruimte en mogelijkheden. Erg mooi, ik heb genoten!

Ook van de ambiance in die oude Romeinse arena, met zoveel duizenden, de een in korte broek (ik) tussen flink opgedofte mensen die een speciaal avondje uit waren.

Vandaag dus 105 km gefietst. Over de Po-vlakte.

De bedoeling was aanvankelijk net iets minder te rijden totdat onverwachts mijn route geblokkeerd was. Ik moest een klein riviertje over, maar nergens werd aangegeven waar dat kon. Dat werd dus een stukkie omrijden ...

Arrivederci, JW

.

Foto’s