22 Lendinara - Alfonsine 114 km

Dat was me het dagje weer wel. Ik ben blij dat ik nu onderuit op bed hang met de laptop op schoot. Ondertussen naar het voetbal kijkend, waar Frankrijk aan de winnende hand is.

Wat schreef ik ook alweer voorafgaand aan deze reis? dat je in je dromen en bij het maken van je plannen eigenlijk nooit verkeerd fietst. Nou, dat heb ik dan vandaag maar weer eens mooi gelogenstraft. Wat heb ik zitten slapen.

Tot nu toe valt het elke keer weer tegen om in een grotere stad met je fiets de weg te vinden. Met name bij het verlaten van de betreffende steden, valt het niet mee om weer op het goede spoor te komen. Zo heb ik enkele dagen geleden in Trento toch zó gezocht ... binnen de stad nog een heuveltje op, heuveltje af, waarbij je dan na een half uur zoeken weer de straat in beeld krijgt waar je hotel van de afgelopen nacht ligt.

Vandaag was het dan weer zo'n dag. Was ik Ferrara tot op 5 km genaderd, waar ik nog wat rond wilde kijken, ben ik ineens de gehele stad kwijt. Uiteindelijk wel weer gevonden, maar pas na een omweg van zeker 10 km. Ik zal wel helemaal in gedachten zijn geweest, of ik heb zitten slapen, natuurlijk.

Feit is wel dat er voor fietsers heel weinig verkeersaanduidingen zijn, zodat het voor de hand ligt dat je de weg nog weleens kunt kwijtraken. Ondanks je navigatie apparatuur. 

Of je fietst tussen de landerijen door op vaak geen verharde weggetjes, maar op z'n best met steenslag. Dat is natuurlijk wel leuk en romantisch, maar het fietst een stuk zwaarder dan asfalt. Ook moet je uitkijken voor vrij veel gaten in de weg. Het gaat natuurlijk ook niet zo snel.

Óf je fietst op een provinciale weg waar de chauffeurs onder luid getoeter vlak langs je heen scheren. Daar voel ik me dan ook weer niet zo veilig bij.

Maar wat had ik vanmiddag de pee in. Ik heb alleen nog wat gedronken en m'n nieuwe adres voor de komende overnachting bepaald en ben verder gereden.

En Ferrara is volgens eigen zeggen nog wel een fietsvriendelijke stad. Ik heb er helemaal niets van gemerkt. Met enige moeite heb ik toch nog een enkel fotootje gemaakt.

Via de stadsmuren heb ik deze keer mijn route weer kunnen vervolgen, zie foto.

Morgen fiets ik naar de kust en hoop ik 's middags mijn voetjes nog even in de Adriatische zee onder te dompelen. Het hotel is al bepaald.

Zo, dat was wel weer even lekker, zo klagen.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over werkzaamheden aan de weg waardoor je ineens weer enkele kilometers terug moet om een andere route te vinden of ligt de agriturismo waar ik vandaag slaap ineens een kilometer verderop, bijna onvindbaar

Ach, maar dat zijn de charmes van Italië, het is hier allemaal wat minder strak georganiseerd.

Misschien hou ik daarom wel zo van dit land.

Arrivederci, JW