16. Pfunds - Glorenza 56 km
30 juni 2016 - Glorenza, Italië
Zo, vandaag ben ik dan in Italië aangekomen. Het is weliswaar nog Zuid Tirol, waar men nog een variant van Duits spreekt, maar toch ...
Via de eerder genoemde Reschenpas ben ik het land binnengekomen. De pas zelf is trouwens ook al Italiaans.
Zoals gewoonlijk ben ik vanochtend weer op tijd op de fiets gaan zitten. Helemaal bijgekomen van de inspanningen en beslommeringen van de dag ervoor. Een gedeelte van de route had ik gisteren ook al gedaan, dus die kwam me ergens al wel bekend voor. Na enkele kuitenbijtertjes, die ik vandaag beschouwde als slechts kleine Spielereitjes, was de hoofdklim van 6 km tegen zo'n 7% aan de beurt. Hoeveel kg bagage ik ook bij me had, het ging gewoon heel goed.
Maar toegegeven, ik was wel blij toen ik eenmaal boven was en daar even lekker op een terras kon zitten. Even uitblazen voordat het verder omhoog zou gaan. Dat ging dan vervolgens met bescheidener percentages door naar de Reschenpas.
Vlak voor de pas passeerde ik nog de Italiaanse grens. Vergeefs heb ik daar nog gekeken of ik iemand zou aantreffen zodat ik op de vraag 'Il passaporto, prego' hem of haar heel netjes mijn paspoort zou weten te geven met het begeleidende antwoord 'prego'.
Ja, je ziet het, ik heb deze reis zeer gedegen voorbereid! maar ik ben bang dat ik de komende dagen nog vaak op 'non capisco' zal moeten terugvallen.
Eenmaal boven ging het langs de Reschensee verder. Speciaal daar is de kerktoren die boven het water uitsteekt. Dat is de kerktoren van Graun, een dorpje dat in 1950 onder water is komen te staan nadat er een stuwdam gebouwd was. De bewoners werden niet gecompenseerd en zijn gedesillusioneerd naar elders vertrokken.
Veel andere keus hadden ze volgens mij ook niet, het lijkt me immers vrij moeilijk om onder water adem te halen.
Maar het is natuurlijk wel heel erg sneu, ze waren alles kwijt.
Na een snelle afdaling ben ik in Glurns of Glorenza aanbeland. Een middeleeuws stadje of dorpje waar ik zojuist op het plein een lekker pastatje gegeten heb.
Ik heb diverse foto's gemaakt, maar het lukt nog niet om ze op dit blog te krijgen. Misschien morgen.
Salluti a tuti, JW
Via de eerder genoemde Reschenpas ben ik het land binnengekomen. De pas zelf is trouwens ook al Italiaans.
Zoals gewoonlijk ben ik vanochtend weer op tijd op de fiets gaan zitten. Helemaal bijgekomen van de inspanningen en beslommeringen van de dag ervoor. Een gedeelte van de route had ik gisteren ook al gedaan, dus die kwam me ergens al wel bekend voor. Na enkele kuitenbijtertjes, die ik vandaag beschouwde als slechts kleine Spielereitjes, was de hoofdklim van 6 km tegen zo'n 7% aan de beurt. Hoeveel kg bagage ik ook bij me had, het ging gewoon heel goed.
Maar toegegeven, ik was wel blij toen ik eenmaal boven was en daar even lekker op een terras kon zitten. Even uitblazen voordat het verder omhoog zou gaan. Dat ging dan vervolgens met bescheidener percentages door naar de Reschenpas.
Vlak voor de pas passeerde ik nog de Italiaanse grens. Vergeefs heb ik daar nog gekeken of ik iemand zou aantreffen zodat ik op de vraag 'Il passaporto, prego' hem of haar heel netjes mijn paspoort zou weten te geven met het begeleidende antwoord 'prego'.
Ja, je ziet het, ik heb deze reis zeer gedegen voorbereid! maar ik ben bang dat ik de komende dagen nog vaak op 'non capisco' zal moeten terugvallen.
Eenmaal boven ging het langs de Reschensee verder. Speciaal daar is de kerktoren die boven het water uitsteekt. Dat is de kerktoren van Graun, een dorpje dat in 1950 onder water is komen te staan nadat er een stuwdam gebouwd was. De bewoners werden niet gecompenseerd en zijn gedesillusioneerd naar elders vertrokken.
Veel andere keus hadden ze volgens mij ook niet, het lijkt me immers vrij moeilijk om onder water adem te halen.
Maar het is natuurlijk wel heel erg sneu, ze waren alles kwijt.
Na een snelle afdaling ben ik in Glurns of Glorenza aanbeland. Een middeleeuws stadje of dorpje waar ik zojuist op het plein een lekker pastatje gegeten heb.
Ik heb diverse foto's gemaakt, maar het lukt nog niet om ze op dit blog te krijgen. Misschien morgen.
Salluti a tuti, JW
Foto’s
1 Reactie
-
Monique:1 juli 2016Wat een held ben je!! Gewoon op de fiets de Alpen oversteken. Prachtig gebied daar, is bekend terrein. Al doen wij dat met de auto, passen rijden. Goede reis verder en...... Geniet!!
