Klaar voor vertrek

Hallo, daar ben ik weer. Over enkele dagen ga ik de fiets weer op. Natuurlijk om mijn oude strakke lijf zoals dat van Arie Boomsma weer terug te krijgen. Maar daarvoor niet alleen.

Ook in de afgelopen tijd heb ik me intensief voorbereid op mijn tocht; het was alleen trainen, rusten, eten en slapen. Een sleur die voor een olympiër, laat staan voor een gewoon mens, moeilijk te verdragen is.

Voor de olympiërs werden vorig jaar de spelen nog voor slechts 1 jaartje uitgesteld, mijn voorgenomen fietstochtje langs de Mississippi laat echter nog wat langer op zich wachten. De VS zit voor buitenlandse vakantiegangers nog steeds potdicht. 

Ook op de Nederlandse vaccinatie-strategieën kon ik begin dit jaar geen pijl trekken. Wat dat betreft leek het toen nog opvallend veel op het liefdesleven van André Hazes Jr.; dat was wisselend, onverwacht veranderend en je dreigde daarbij al snel de draad kwijt te raken.

Ik heb dus besloten in Nederland te blijven.

Aan het reizen in eigen land kleeft echter wel een zekere mate van kneuterigheid, maar is dat eigenlijk wel terecht? en is dat dan wel zo erg?

Als ik thuis door de polder rijd probeer ik me nog weleens voor te stellen hoe het daar vroeger was. Dan probeer ik de windmolens weg te denken, de treinen, de hoogspanningsmasten, de verharde wegen ... het zal meer een weids landschap zijn geweest, met hier en daar een klein boerderijtje, modderig en vaak onder water staand.

Het is nu bijna 200 jaar geleden dat de latere schrijver Jacob van Lennep op 21 jarige leeftijd samen met zijn studievriend Dirk van Hogendorp een reis door Nederland maakte. Een Nederland dat er totaal anders uitzag, maar deels ook weer niet. Veel is ook weer hetzelfde gebleven.

In die tijd keek men anders aan tegen de natuur, die diende bedwongen te worden. Het was bijvoorbeeld een constant gevecht tegen overstromingen. Nu probeert men de natuur zo veel mogelijk haar eigen gang laten gaan.

Jacob ging te voet en legde in 3 1/2 maand zo’n 2700 km af. Te voet, per diligence of per trekschuit. Gemiddeld zo’n 5 a 6 km per uur. Nederland lijkt veel groter wanneer je langzaam reist. 

Ik ga de komende weken dezelfde tocht afleggen, maar dan per fiets. Gewapend met mijn Corona check-app, met de door mij gekoesterde QR-code en voor de zekerheid, met enkele mondkapjes. De tips en laatste aanwijzingen uit de laatste persconferentie van Rutte en de Jonge zijn bijna geheel aan me voorbij gegaan. Ik herinner me alleen nog de lidwoorden, sorry. Ik zal me aan de afstandsregels houden en vaak m’n handen wassen.

Donderdagochtend vertrek ik, zoals ook van Lennep en Hogendorp dat deden, vanuit Amsterdam. Met de boot het IJ over, naar het dorpje Buikersloot, door de Zaanse Schans, waarna ik later op de dag in Purmerend denk te arriveren.

Spring dus maar achterop, ik leid jullie door het misschien wel wat kneuterige, maar ook, het ozo wonderschone Nederland van 2021.

Groetend, Jan Willem