Vinales

Ik heb nauwelijks gewandeld in Vinales en ik heb geen paard gereden, maar wat is me het stadje goed bevallen! Dit gebied, aangeprezen als het mooiste stukje Cuba was helemaal in de prik.

Meteen toen ik de hoofdstraat inreed voelde ik me al op m'n gemak. De huizen zijn goed onderhouden, oud koloniale stijl, ieder een andere kleur, met een veranda en pilaren die het dak of de balkonnetjes ondersteunen. Hier en daar met een winkeltje erin of een restaurant.

En overal schommelstoelen op de veranda's waarin de oudjes hun oude dag slijten.

In een grote stad als Havana is het moeilijk om je een idee te vormen van het dagelijks leven van een Cubaan. Dat lukt hier beter naar mijn idee.

Ruiters te paard, paarden met karren, ossen met karren en als je dan ook nog die enkele auto vergeet, ben je terug in de tijd.

Ik heb al eens eerder geschreven dat wanneer je enkele weken aan het fietsen bent, je niet zo'n behoefte hebt om nog een museum te bezoeken of iets anders te gaan doen. Ik niet althans.

Ik had een boottochtje kunnen gaan maken, grotten bezoeken of naar een tabaksplantage kunnen gaan, maar ik heb voor zo'n veranda gekozen waar ik lekker wat gedronken en gegeten heb.

Ondertussen heb ik half Cuba aan me voorbij zien trekken.

Daaronder ook een klein autootje met een extreem grote luidspreker op het dak. Komende zondag wordt er in Cuba gestemd voor enkele wijzigingen in de grondwet. Een heus referendum, waarbij je als ik het goed begrepen heb, alleen maar voor kunt stemmen. Overal zie je dan ook spandoeken met 'YoVotoSi'.

Het ontbijt was vanochtend geweldig. Veel vers fruit, een eitje, koffie ....

Het blijft toch wel een beetje vreemd om in zo'n casa dwars door de woonkamer te lopen naar de koelkast waar je je drankje koud hebt liggen. Ik heb het dan ook maar nauwelijks gedaan.

Qua conversatie had ik ditmaal geluk omdat de schoonzoon van de moeder des huizes, de eigenaresse, Engels sprak. Met hem heb ik dan ook nogmaals overlegd over het vervolg van mijn fietsroute, waarbij ik zo ongeveer het uiterste puntje van West Cuba wil bereiken.

Ik ga zo nog even Dionysisch verpozen en dan naar bed. Wij hebben de wijn te danken aan de rouwende Dionysos die het dode lichaam van zijn geliefde Ampelos in een druiventros veranderde en zo uit diens bloed wijn creëerde.

Ik ga dus eerst nog een wijntje drinken.

Het wordt morgen weer een lange dag!