Via Stupsk naar Danzig

Zonder strijd geen overwinning.

Of het uiteindelijk een overwinning gaat worden weet ik pas als ik in Lapland ben ... als, maar gestreden heb ik de afgelopen dagen al wel. Ik heb de afgekopen 2 dagen zo'n 250 km afgelegd over fijne wegen, door landerijen, door zand, via omwegen, stukjes over de snelweg. en heb wegopbrekingen getrotseerd. En gisteravond zeiden alle spieren in mijn lijf uiteindelijk: stop ermee.

Daar kan geen sprake van zijn, natuurlijk.

Reislust, nieuwsgierigheid en vooral een neiging tot zelfkwelling, die zijn me niet vreemd.

Het Oostzeegebied schijnt aan populariteit te winnen. 'De ongerepte kustlijn' zoals dat dan zo mooi heet, met prachtige zandstranden en natuurgebieden in het achterland. De pittoreske vissersdorpjes en de fraaie Hanzesteden. Ik had er de afgelopen dagen echter weinig oog voor. Op de foto's ziet het er misschien wel mooi uit, een heldere blauwe lucht en laaghangende wolken, zo voor het grijpen. Maar de weg is voor niet veel anders bedoeld dan om snel van West naar Oost Polen te komen. Onderweg weinig ander vertier met als enige hoogtepunt een stuk of vijf honden, met lijnen aan ringen aan de muur vastgeklonken. Wanneer ik dichterbij kom gaan de koppen omhoog en beginnen ze tegelijk te blaffen. Ik zie slijm uit hun bekken kwijlen als ik vlak langs ze fiets. Maar hopen dat ze goed vast blijven zitten.

Ook weer overleefd!

De hotels waar ik logeer zijn overigens stuk voor stuk prima. Gisteravond zat er een groot bierlokaal aan vast. Echt iets voor mij dacht ik nog ... daar ga ik straks meteen een glaasje drinken.

Laat maar komen dat bier, er komt vlees op tafel en friet. Het is al donker als ineens een bont gezelschap behaarde muzikanten losbarst. vrijwel meteen stuiven mijn lokale drinkebroeders een piepklein dansvloertje op, er zal gedanst worden. En gezongen, uit volle borst...

De verbeelding is vaak mooier dan de werkelijkheid! Nog maar een biertje mijmer ik ..... en weet dat ik op dat moment nog een lange reis voor de boeg heb.

Danzig dat net als Lübeck met haar gildehuizen, kerken en stadmuren oogt als een openluchtmuseum. Het is fijn om hier even rond te slenteren. Het is ook een moderne stad, er wordt flink gebouwd, de mensen spreken een beetje Engels, maar het is voor een fietser bijna onmogelijk om van buiten zijn hotel in de stad te benaderen...

En ach, kennis en ervaring opdoen in het leven, daarvoor moet je soms bereid zijn om risico te nemen...

Tot morgen!