Naar Purmerend en Hoorn

Gisteren, weggetjes slingeren door de velden en langs vaarten. Ik fietste door de Zaanse Schans en kwam door kleine dorpjes en door drooggelegde polders zoals de Purmer en de Beemster. Het was ontspannen fietsen.

Het zal ook voor Van Lennep en Hogendorp aangenaam wandelen zijn geweest, langs weilanden en akkers. Het zal in die tijd ook vaker overvaren geweest zijn, het was hier en dar nog behoorlijk moerassig.

Waar jonge mannen van gegoede komaf destijds een grote reis naar zuid Europa maakten, gaan Van Lennep en Hogendorp op ‘inspectie’ door Nederland. Van hun vaders kregen ze ieder 500 gulden mee (omgerekend is dat tegenwoordig zo’n 5.000 euro).

Ook zij waren hun tocht in Amsterdam  begonnen met een tochtje over het IJ, hebben het Tsaar Peter huisje in Zaandam bezocht en hun ogen uitgekeken bij de Zaanse Schans. In die tijd nog een waar industriegebied met honderden molens.

Nu is het nog slechts een toeristische attractie met nog enkele in stand gehouden exemplaren.

In Hoorn nemen ze een kijkje in het bedelaarsgesticht. Daar zijn ze geschokt wanneer ze horen dat zojuist een vrouw in haar kraambed gestorven is nadat haar man naar een strafkolonie gestuurd was. Hoewel ze in die tijd wel wat gewend waren, trekken ze ontdaan verder.

Het opvangtehuis voor bedelaars is later een gevangenis geworden en weer later een hotel. En je raadt het al ... ik heb daar vandaag mijn intrek genomen.

Op dit moment zit ik in de gevangenis-brasserie en terwijl ik een glaasje met wat lekkers bestel hoor ik vanuit het zaaltje hiernaast dat de van Kesseltjes vandaag een familiereünie hebben. Ze begroeten elkaar uitbundig, weer of geen weer, Corona of geen Corona. Ik hoor dat twee leden van het gezelschap nog ontbreken. ‘Ze hebben een TomTom, maar als ze horen dat ze links moeten invoegen en rechts aanhouden, dan raken helemaal de draad kwijt’.

Vandaag ben ik door de Nederlandse equivalent van de Franse Cote d’Azur gereden, Monnickendam, Marken, Volendam en Edam. Nou, ik kan je wel vertellen .... dat was een lichtelijk teleurstellende ervaring, maar diep van binnen wist ik dit eigenlijk al wel. Ik was er dan ook nog nooit geweest.

Waarom er per jaar honderdduizenden naar Volendam komen is me bijvoorbeeld een raadsel. 

Toen ik tegen het zoveelste kraampje opliep waar zich weer tientallen Duitsers verdrongen voor de echte Hollandse haring en kibbeling, ben ik maar vertrokken. Richting Edam.

Edam, bekend van het ronde kaasbolletje, in rood verpakt. Hoewel deze kaas nog nauwelijks in Edam gefabriceerd wordt, is de kaasmarkt enkele jaren weer in haar oude glorie hersteld. Alleen nog voor de toeristen.

In veel Zuiderzee dorpen is de visserij al lang verdwenen. Geveltjes en klederdrachten willen ons nog doen herinneren aan verloren tijden ...

Ach, mijn 2e glaasje is ook alweer leeg. Wat gaat dat toch snel .... en hee, daar komen de tomtommers binnen, totaal ontredderd doch ongedeerd. Alweer, en natuurlijk, enthousiaste omhelzingen.

Gelukkig, ze hebben het gered, de groep is weer compleet. Nu kan ik onbezorgd gaan slapen. 

Zonder zorgen op weg naar morgen.

Tabee, JW