Naar Foggia

Weg uit Napels. Nergens zo sterk wordt je geconfronteerd met de vergankelijkheid van alles.

Het is nog nevelig bij mijn vertrek, zo’n heiige zomerochtend die een mooie dag belooft.

Maar nee hoor, Madre et Donna, daar zijn ze. Ze zien er mooi uit. Net doen alsof het niet erg is, zeg ik hardop tegen mezelf. Rustig ademen en doortrappen. Maar na een tijdje wordt de weg wel heel erg steil.

Gewoon doortrappen, probeer te genieten van het uitzicht ook al heb ik daar geen enkel oog voor. Alsof m’n benen vanzelf gaan, maar ze gaan echt niet vanzelf. Het kost me alle kracht. Ik tuur constant in de verte, vol verwachting of ik al een eindpunt zie, een afdaling, een stukje vlakke weg, even verlossing.

Op zulke dagen maak je alle stemmingen mee, van wanhoop tot grote euforie.

Zo gauw ik weer daal vergeet ik alle ellende en wordt mijn blik weer ruimer.

Bij aankomst bij mijn logeeradres laat Ik me verleiden door een naastgelegen klein terrasje. Ik beloon me zelf en ga proeven van het zoete Italiaanse leven. De zon is steeds krachtiger geworden.

Niemand lijkt ook maar in de verste verte te denken over de eindeloosheid van de tijd en het kleine stipje dat we daarin zijn ... snel verzoen ik me met het betrekkelijke van het aardse bestaan en geniet in een luie stoel onder een enkele grote plataan. Met een capucino in m’n hand en uitzicht op niets mijmer ik verder over alle wereldproblemen.

‘Nergens kan een mens zich beter terugtrekken dan in zichzelf’, maar dat is wel eenzaam.

Het is een klein plaatsje, midden in de zon, behalve dan onder die ene plataan. Er is geen zuchtje wind, er was geen ziel op straat en geen enkel geluid toen ik dit stadje binnen kwam fietsen. Het is een sfeer als in ‘Once upon a time in the west’.

Ik heb me voorgenomen alleen wijn te drinken uit de streek waar ik op dat moment ben.

Ik laat de ober een Apulisch glaasje wijn inschenken. Tibullus prees de wijn indertijd al aan, de Romeinse dichter die oorlog verfoeide en liever de liefde bezong. Geef hem eens ongelijk.

En ergens heb ik ook nog gelezen dat wijn uit Apulie snel in je benen trekt en dat bemerk ik ondertussen ook. 

Ciao