Dijon 74 km

Op het platteland lijkt het dus inderdaad wel of je terug bent in de jaren 50. Al weet ik dat niet zeker, dat was ruim voor mijn tijd.

Keuterboertjes met uiteen staande oren en ingevallen wangen. Waarschijnlijk hardwerkende al kromlopende arbeiders met vuile shirtjes aan. Maar in de dorpen zag je bijna niemand meer.

Inmiddels heb ik de zwaarmoedigheid van de streek en van het landschap achter me gelaten. Ik stap voor m'n plezier op de fiets, al was het goed om ook dit gezien te hebben.

Vanochtend leek het wel alsof ik dynamiet in mijn benen had. Zo hard ging ik!

Iets later drong echter bij mij het besef door dat de gewijzigde windrichting een behoorlijke duit in het zakje deed. De wolken zeilden hoog boven me en voor me uit.

Ondertussen ben ik de Bourgogne binnengereden, meer specifiek de Cote D'Or. De route is licht glooiend en de dorpjes zijn al meer aangekleed. Ik zag zelfs lagere scholen met spelende kinderen buiten.

Gewoon thuis een reisboek lezen is een meer comfortabeler manier van reizen. Dat weet ik, maar door daadwerkelijk op pad te gaan wordt je omgeving als het ware veranderd in een klein decor. Van alles komt er aan je voorbij. Voor mij geldt nu dan ook wel dat ik me op de fiets ook nog moet inspannen en dat ik de ochtend daarna nog steeds lichte spierpijn  voel. Maar dat maakt het wel weer meer avontuur en confrontatie met jezelf, met het nieuwe, het ongekende en het onverwachte. Tegenwoordig wordt een reis al helemaal voorgekookt door het reisbureau en via internet. Dat is natuurlijk wel heel gemakkelijk, maar ook jammer. De romantiek verdwijnt daarmee.

Voor morgen heb ik een rustdag ingepland. In Dijon maar eens even rondkijken en de spiertjes wat rust gunnen. Ook ga ik meer in detail bepalen waar ik de volgende dagen naar toe fiets. Overmorgen kom ik in ieder geval door Beaune, 'de wijnhoofdstad' van de Bourgogne. Ik zal daar zeker nog een glaasje moeten proeven.

Dat ik me op de fiets behoorlijk moet inspannen en 's avonds soms wel uitgeput aankom, blijft me een voldaan gevoel geven. Dat misschien wel katholieke element van het lijden, dat doet goed. Dat ik alles gegeven heb. Dat zal waarschijnlijk wel in m'n genen zitten.

Ik ben immers ook Feyenoord-fan, dat ben je toch ook niet voor de lol.

Santé, JW