15 Stams - Pfunds 93 km

Woensdagavond was ik helemaal, maar dan ook helemáál uitgepierd.
Ik was bekaf, heb nog gedoucht en gegeten, en ben daarna meteen naar bed gegaan. Ik had geen enkele puf om nog een stukje te schrijven.
De avond daarvoor had ik me nog bedacht om woensdag enkele kilometers meer te maken zodat ik de dag daarna, waarop de Reschenpas op het programma stond, ik niet zo veel zou hoeven te fietsen. 'Smart, heel smart JW' had ik nog gedacht.
Maar wat een misvatting van me! wat heb ik me daar toch op verkeken.
's Ochtends was ik nog vol goede moed vertrokken voor een tocht van zo'n 80 kilometertjes. Grotendeels zou het riviertje de Inn stroomopwaarts gevolgd worden. Een riviertje dat zich door een kloof tussen de bergen een weg naar beneden baant.
Dat klinkt misschien wel leuk, 'door een kloof naar beneden', nadeel is echter wel dat er geen ruimte meer is voor een weg of fietspad naast dat riviertje.
Het fietspad liep dan op en af bovenlangs de kloof. De hele dag dus klimmen en dalen!
Maar daar had ik niet op gerekend.
Dat op en af is slopender dan enkele fikse klimpartijen. Volgens de stappenteller op mijn telefoon, die ook registreert hoeveel verdiepingen ik beklommen heb, gaf er maar liefst 87 aan. Dat betekent een all time high.
Vervolgens komt daar nog bij dat ik verschillende keren de route ben kwijt geraakt, met als negatieve klapper dat ik op het eind van de dag het hotel zelfs niet kon vinden. Het was slecht weer en waarschijnlijk was ik zozeer in gedachten dat ik Pfunds gewoon voorbij ben gereden en het iets later niet meer gevonden kon krijgen. Ik ging zonder dat ik het wist gewoon verder met de route van de dag daarna, tot zelfs over de Zwitserse grens (zie foto). Even zitten slapen dus.
Al bij al, het is wel goed gekomen hoor. Maar .... eind van de dag wat ik wel zó genoeg van al die kuitenbijtertjes.

Grüss dich, JW