24 Cesenatico - Pennebilli 65km

9 juli 2016 - Pennabilli, Italië

Kennst du das land, wo die Zitronen blühn,

Im dunkeln Laub die Goldorangen glühn,

Ein sanfter Wind vom blauen Himmel weht,

Die Myrte still und hoch der Lorbeer steht?

Kennst du es wohl? Dahin!

Dahin möcht' ich mit dir,

Oh mein Geliebter, ziehen

Dit eerste vers uit het gedicht Mignon van JW von Goethe is indirect misschien wel dé aanleiding voor de reis die ik nu aan het maken ben. Het komt uit Wilhelm Meisters Lehrjahre en is geschreven aan het einde van de achttiende eeuw.

Tot ver na de middeleeuwen werd er eigenlijk nog nauwelijks gereisd. De enigen die dat deden waren pelgrims die een tocht alleen aangingen om religieuze redenen. Om God te eren en voor eigen zielenheil. Rome was en is zo'n veel bezochte bedevaartplaats.

De afgelopen maanden hebben verschillende mensen mij dan ook vreemd aangekeken of gevraagd of er misschien toch iets religieus meespeelde. Nee, helemaal niet, was steevast het antwoord.

Het is dit gedicht dat ik aanvankelijk op de middelbare school voor het eerst gelezen heb. In de klas bij meneer Schultz. Het was toen in mijn ogen toch zo'n geweldig romantisch gedicht! er gaat zo'n groot verlangen van uit ...

Ik was ook nog nooit naar het buitenland geweest, laat staan naar zo'n Zuid Europees land.

Maar meneer Schultz zou het niet geloven dat ik dit nu schrijf. Dat er een gedicht is blijven hangen, bij mij die op de middelbare school als vrij onhandelbaar bekend stond. Het zou hem vervolgens ook wel weer deugd hebben gedaan, al zal het eerlijk gezegd pas enkele jaren later zijn geweest dat ik me daadwerkelijk voor literatuur en filosofie ben gaan interesseren.

Zodoende is de hang naar Italië ontstaan.

En dan is er later natuurlijk nog onze eerste vakantiereis naar het land wo die Zitronen blühn. Dat we op de heenreis al op vrijdagavond in Zwitserland met stukken aan de auto langs de snelweg stonden, mocht de pret niet drukken.

Die ochtend waren we goedgemutst met z'n vijven, en niet te vergeten met Willy, onze opblaas orka, naar het zuiden vertrokken. Eerst nog even langs oma om daar het overlevingspakket met allerlei lekkernijen op te halen. Muziek aan en op naar Toscane. Dat we die avond op een parkeerterrein in Zwitserland zouden moeten slapen wisten we toen nog niet.

De een houdt van Frankrijk, Spanje of de bergen van Zwitserland. Bij mij is dat dus Italië. Het eten, het weer, de omgeving en de vriendelijke mensen (behalve in Rome).

Het had ook heel anders kunnen lopen, hoor. Dan had ik nu bijvoorbeeld net de Pyreneeën achter de rug en was ik op weg naar Madrid of Barcelona.

Zo, dat is het antwoord op de vraag "waarom naar Rome?".

A domani, JW

Ken je het land waar de citroenen bloeien,

In donker loof oranjeappels gloeien,

Een zoele wind langs blauwe hemel strijkt,

Hoog de laurier en stil de mirre prijkt?

Ken je het wel?

Daarheen, daarheen

wil ik op reis, mijn lief, met jou alleen.

Foto’s

4 Reacties

  1. Els:
    10 juli 2016
    Dat pechgedoe en slapen op een parkeerplaats, mét McDonalds ontbijt, was achteraf wel heel leuk! Net als de rest: een super vakantie in twee mooie durpjes. xx
  2. Peter Jan:
    10 juli 2016
    Ik dacht al dat het niet zomaar een fietstochtje was.....
    Fijn verhaal weer. Hoop dat de route goed te vinden is, ziet er best heftig uit met die kleine onverharde weggetjes.
    Morpheus zei het al: There is a diffenence between knowing the path and walking the path. Maar daar heb jij vast al een keer aan gedacht tijdens deze reis.
    Anyway, Buon Viaggio!
  3. Inge:
    10 juli 2016
    Ook door die toffe herinneringen is Italie mijn lievelings vakantieland! Sound of Music in de auto, autopech met lego en chips, Willy, oma's smoeltjes, elke dag een ijs, zingen met wc rolletjes als microfoon en jij die mama's jurk draagt bij de bonte avond. Dat waren goeie tijden!
  4. Jan Willem de Leeuw:
    11 juli 2016
    Dat van die jurk van je moeder vind ik een intrigerende anekdote, Inge. Zijn daar misschien foto's van? Groetjes, Astrid