Naar Monesterio

Als ik in Zafra wakker word doet het troosteloze aanzicht van mijn bestaan voor één nacht beseffen dat ik op fietsreis ben. Mijn tassen op de grond, kleren her en der verspreid, laptop in een hoek etc.. Ik heb in een tot hotelletje verbouwde oude romeinse villa geslapen. Door de eigenaar ben ik helemaal over de geschiedenis van het pand en van Zafra bijgepraat. Hij was zeer trots en bracht het alsof Zafra het middelpunt van de wereld was. Lekker enthousiast.

En .... ik heb een oorkonde ontvangen omdat ik op een van de 3 antieke Romeinse wegen naar Sevilla reis. Een prestatie die ik overigens nog moet verrichten en hem plechtig heb moeten beloven. Zie foto.

Zoals gisteren aangekondigd ben ik nog vrij laat voor mijn doen een hapje gaan eten. Het restaurant naast het hotel had veel 'couleur locale' en ben daar dan ook op het terras gaan zitten. Op de achtergrond zuidelijke klanken, hartverscheurende muziek, of, misschien is dat beter, muziek die hoort bij een verscheurd hart (?)

Iets verderop zie ik een hondje tegen een paaltje urineren die iets later, nog nalekkend, mijn kant uitkomt. Daar ben ik dus niet zo blij mee, maar gelukkig vindt hij mijn kuiten niet lekker genoeg.

Ik merk aan alles dat ik al in de buurt van Andalusië ben, Sevilla ligt als een lokkende sirene op me te wachten. En om het beeld van de avond compleet te maken, komt daar een mannelijke kiloknaller mijn gin-tonic inschenken.

Het werd een genoeglijke avond en heb zeer genoten.

Vanochtend weer vroeg op de fiets en ben ook hier weer door enkele verlaten of bijna verlaten dorpjes gekomen. Ik heb medelijden met de mensen. Ze zijn bijna allemaal oud en zien er vrij troosteloos uit. Ze lopen er bijna letterlijk, gebukt rond. Het lijkt alsof ze geen toekomst, alsof ze geen dromen meer hebben. Gisteren viel me in Zafra ook al op dat alles er zo serieus uitzag en dat er maar weinig gelachen werd.

Ook hier heb je door de leegloop van de dorpjes het verdwijnen van de tradities, de kennis en cultuur van het plattelandsleven.

Natuurlijk ging ik vandaag weer in de fout door te lang door te fietsen, het wordt immers al snel veel te warm. En ach, is het niet zo dat alleen dwazen volharden in hun fouten? en ik dus blijkbaar ook. Eigenlijk kun je na tienen al bijna niet meer fietsen, maar ja dan kom ik nooit in Sevilla.

Morgen ga ik verder het land in van de castagnetten, de bodega's, de sherry en de Flamenco.

Ik houd jullie op de hoogte en voor nu: adios, JW