Kaliningrad
10 juni 2018 - Kaliningrad, Rusland
Laten we vandaag de koe maar eens bij de uiers pakken, bedenk ik me als ik op de fiets stap. Je hoort immers verschillende verhalen over het passeren van de Russische grens. Dat het bijvoorbeeld niet met een fiets kan en dat je vervolgens dient terug te gaan om een automobilist te verzoeken om jou en je fiets mee te nemen ... eventueel omrijden is geen optie, ik moet er overheen!
In Frombork werd ik eerst nog uitgeleide gedaan door de wetenschapper Copernicus. Een groot en lelijk standbeeld, pontificaal staand voor een enorme kerk. Het contrast kon eigenlijk niet groter zijn, aangezien het juist Copernicus was die als astronoom rond 1500 de zon in plaats van de aarde als middelpunt van ons universum verklaarde. Destijds zwaar in strijd met de Christelijke leer waarin alles om de aarde draait.
Asfalt zou veranderen in grind en klei ... en nog veel erger, wanneer ik in de buurt van de Russische grens zou komen. Ik zou door een onherbergzaam en desolaat landschap komen te fietsen. Echter, niets van dat al.
Ik had voor de zekerheid al enkele uren oponthoud ingecalculeerd, dus reed ik geheel ontspannen en alsof mijn neus bloedde de stoet met wagens voorbij die voor de eerste hefboom stonden te wachten. Mij er in het geheel niet van bewust dat ik misschien achteraan had dienen aan te sluiten (?)
Vier hefbomen en slechts een half uurtje later was ik de grens al gepasseerd. Mét fiets en bagage wel te verstaan.
Ik had vanochtend dus toch niet voor niets nog eens mijn allerbeminnelijkste blik voor de spiegel geoefend. Dat heeft de doorslag gegeven, dat weet ik haast zeker.
Of hadden ze misschien wel een beetje medelijden met me, want wie wil er nou in dit land fietsen? Er is hier geen enkel fietspad en de auto's razen je op supersnelheid voorbij. Dat bleek ook mij enkele minuten later. Het was één lange weg van zo'n 55 km naar Kaliningrad waarop behoorlijk werd doorgereden. In Polen werd er nog met een flinke boog om mij heen gereden, hier probeert men zoveel als mogelijk de rechte lijn te houden.
Doorploegend alsof ik nooit iets anders gedaan had en buiten adem kom ik bij het hotel aan. Het is pas drie uur in de middag.
Kaliningrad zou er somber en vervallen uitzien. Op het eerste gezicht valt dat eigenlijk nog wel mee. De oorlogsmonumenten zijn groot en zien er goed onderhouden uit. In WO II zijn er 26 miljoen sovjetburgers overleden.
Ook de andere gebouwen lijken in een redelijke staat te verkeren. Er zijn veel moderne winkels en er is veel winkelend publiek op de been.
Op sommige plaatsen is het zelfs gezellig en druk. Dat werd dus al snel een terrasje om een hapje te eten. Het werd een perfect vissoepje en een ..... rendierburger. De smaak van rendier heb ik echter nog niet kunnen herkennen aangezien de burger ruimschoots werd vergezeld door brood, tomaat, mayo etc..
Tot dusver uit Kaliningrad, tot morgen !
Succes op de snel weg met je fietsie.
Welterusten voor straks.zou zeggen pak een lekkere koude punt.
Gr van ons.
Ik denk bij Rusland aan strenge weemoedige grenswachten die er alles aan doen om te zorgen dat je het land vooral niet binnenkomt. En jij fietst er ijskoud langs het land in...
Wat een mooie foto's uit Kaliningrad; maakt benieuwd naar de rest van Rusland. Een mooie route morgen!
Zo al je al aangaf de outo/s rijden hard
En vooral rechts wellicht handig om
Een bord achter op de fiets met een pijl
Naar lings maar hopen dat ze het
Begrijpen